"Córeczka tatusia" i " Czy mnie pokochasz?" Cathy Glass

Autor: Cathy Glass

Tytuł: Córeczka tatusia

Gatunek literacki: literatura obyczajowa, romans

Data wydania: 2016-11-16 

Opis książki:

Mała zagubiona dziewczynka. Załamany ojciec. Wstrząsające odkrycie. Siedmioletnią Beth wychowywał samotnie jej ojciec Derek. Matka odeszła, gdy dziewczynka miała dwa lata. Beth była dzieckiem miłym i na pozór otoczonym dobrą opieką. Cathy Glass szybko zaczęła mieć obawy, że jej relacja z ojcem nie jest taka, jak być powinna. Oboje bardzo się kochali, a Derek rozpieszczał córkę i traktował ją jak księżniczkę. Jednak coś, czego Cathy nie potrafiła określić, budziło w niej niepokój. Jej mąż pracował wówczas w innym mieście i do domu przyjeżdżał tylko na weekendy. Wkrótce doszło do dramatycznych wydarzeń, które zniszczyły spokój dzieci Cathy i Beth, ich życie na zawsze się zmieniło. Pisząc tę książkę – historię o Beth – cofnęłam się do okresu, gdy Adrian miał sześć lat, a Paula dwa. Gdy teraz o tym myślę, ciarki mnie przechodzą na wspomnienie różnych niebezpiecznych sytuacji, na które ja i moja rodzina byliśmy narażeni. Jestem jednak pewna, że dziś postąpiłabym tak samo, gdyż pewne zachowania są niedopuszczalne i ze względu na dobro dziecka trzeba położyć im kres.

Moje zdanie o książce:

Książka według mnie ciekawa, jednak bardzo przewidywalna, przez co nie ma zaskoczenia, napisana lekkim piórem, szybko się czyta, język jest również zrozumiały, młodzieżowy, fabuła także mi się podobała, nie do końca rozumiałam o co chodzi z tą relacją pomiędzy ojcem a córką, jednakże w dalszej części się to wyjaśniło, przyznam, że nie wiedziałam, iż istnieje coś takiego. Nie będę zdradzać co to. Książkę przeczytałam w dwa dni a więc jest w niej coś co przyciąga.

Autor: Cathy Glass

Tytuł: Czy mnie pokochasz? 

Gatunek literacki: literatura piękna

Data wydania: 2015-11-18

Opis książki:

Lucy urodziła samotna matka, która przez większą część swojego dzieciństwa była ofiarą przemocy. Od samego początku nie radziła sobie macierzyństwem, a jej córeczka w pierwszych latach życia była stale pozbawiona należytej opieki. Sąsiedzi i nauczyciele wielokrotnie zwracali na to uwagę, a mimo to Lucy trafiła pod stałą opiekę rodziny zastępczej dopiero jako ośmiolatka. Była zamknięta w sobie, stale odmawiała jedzenia, a jej zaległości w nauce sięgały trzech lat. Gdy w wieku lat jedenastu zamieszkała ze mną, sądzono, że urazy psychiczne, których doznała, są nieodwracalne. Jednak w głębi serca była po prostu dzieckiem, które rozpaczliwie poszukiwało kogoś, kto je pokocha.

Moje zdanie o książce:

Książka jak poprzednia również ciekawa i dość przewidywalna, lekka, do poczytania na nudne wieczory. Ma podobną ilość stron co poprzednia książka, a więc tę również czytało się szybciutko. Fabuła jest okej.